Kadın dediğin :)

Geçen hafta sonu Çorlu'ya gittim. Ailesiyle Çorlu'da yaşayan çok yakın bir arkadaşım var, davet ediyordu ama her hafta sonu bir vukatım olduğu için fırsat bulamamıştım. Geçen cuma iş çıkışı gidiyorum ben dedim atladım otobüse, yol biraz uzun sürdü ama sağ salim gittim. Evim işe yakın olduğu için (aynı yakadayım) trafik genelde sohbetlerde duyduğum bir kelime olarak kalıyor, pek yaşadığım söylenemez. O akşam güzelce anladım insanlar neden çileden çıkıyormuş, yoğun bir gündü benim için dinlenecek fırsat oldu otobüste ama direksiyon başında evime giden biri olsaydım o kadar sakin olamayabilirdim.

Neyse, arkadaşım ailesiyle yaşıyor. Çok tatlı bir ailesi var aynı bizimkilere benzettim, mutlu birbirine bağlı bir aile. O kadar kendi evimde gibi hissettim ki sanki ilk defa gitmemişim de yıllardır ailesini de tanıyormuşum gibi geldi.

Yazıyı yazma sebebim de arkadaşımın annesi. Böyle bir kadın olamaz ya, kendisi bizim iş yerine gelsin "nasıl insan olunur" semineri falan versin istiyorum. Pozitif, güler yüzlü, tatlı dilli. Kadın dediğin böyle olur dedim ya resmen. Bi de kendine bak allahın yellozu dedim bütün hafta sonu kendime.

Bir arkadaşım bana şey demişti "sen böyle güleryüzlü falansın ya iş görüşmesinde kesin aa zararsız bu, alalım oynar bu işyerinde diye düşünmüşlerdir, ondan almışlardır seni işe. bu kadar sinirli olduğunu anlamamışlardır" :))) şimdi beni görenler "aaa ne şirin şey, beslenir ki bu" diye düşünüyolar hep biliyorum, bıraktığım ilk izlenim bu yani. Ama sonradan baş belası bi sinir küpü olduğum ortaya çıkıyor. Hahahaha abarttım tamam o kadar değil ama bi laz damarı var maalesef böyle birden kan beynime çıkıyor. Kendimi de biliyorum yani, hakim olmaya çalışıyorum ama olabilmiş halim bile çekilmez oluyor bazen.

Sonuç olarak kadın dediğin zik zik etmekten çok huzur vermeli değil mi canlarım? Şimdi ben sevgilimi arayıp yumuşak yumuşak konuşsam, iyi geceler dileyerek telefonu kapatsam mesela iyi olur, evet beybi iyi olur.